piątek, 10 kwietnia 2015

Stosik!

Czy dzisiaj mógłby być lepszy dzień? Nie dość, że piątek, to jest gorąco, a na dodatek przyszła wyczekiwana przeze mnie paczka z książkami! W ten weekend na pewno nie będę uczyć się do matury. ;) 







Wydaje mi się, iż tytuły i autorzy są czytelni, więc nie będę po kolei wymieniać. Oprócz Fanaberii (którą otrzymałam do recenzji) wszystkie książki zamówione są z księgarni internetowej. Czytaliście którąś z tych pozycji? Nie jest ich za wiele, no ale po maturze na pewno będzie więcej. 


poniedziałek, 6 kwietnia 2015

60. Zapach tytoniu - Marta Wiktoria Kaszubowska





wydawnictwo: Novae Res 
data wydania: 12 marca 2015 r. 
ilość stron: 304
kategoria: literatura obyczajowa 



Jak już wspominałam kilka razy, niezbyt często sięgam po książki polskich autorów, tym bardziej po debiuty. Niejednokrotnie, chcąc dać szansę świeżo upieczonym autorom, sparzyłam się na swoim wyborze. Mam to do siebie, że przeważnie wybieram źle, a gdy jednak zdarzy mi się wybrać coś dobrego, jestem z siebie niezmiernie dumna. Co w takim razie przyciągnęło mnie do tej powieści i czy to był strzał w dziesiątkę?

Okładka. Wybierając książki do recenzji tylko na nią zwróciłam uwagę. Mając przed oczami kilkanaście obrazków od razu odrzucam te, które oddają fantastyczny wątek książki. Prawie nie czytam fantastyki. Potem szukam tej, co mnie zaciekawi. W moim przypadku wybieranie książek po okładce przeważnie się sprawdza (tylko chyba jeśli chodzi o debiuty nie mogę trafić na nic naprawdę dobrego). Tak więc czekając na przesyłkę, nie miałam pojęcia, o czym będzie owa książka. Spodziewałam się jedynie powieści obyczajowej, lekkiej, idealnej na jeden lub dwa wieczory. 

"Zuza jest bibliotekarką mieszkającą w samym sercu Szczecina. W jej życiu nie ma miejsca na nieprzewidywalność – codzienność dzieli między pracę, spotkania z Filipem i czytanie książek. Rutyna niszczy w Zuzie kreatywność literacką – od dłuższego cza su nie napisała nic sensownego, a kiedyś przecież poświęcała tworzeniu każdą wolną chwilę. Nawet kultura indyjska nie osładza gorzkiej świadomości wypalenia. Nagle otwiera się przed nią inny świat  – świat miłosnych uniesień, ciekawych przyjaźni i nowych możliwości. Czy da sobie szansę na szczęście? Czy odważy się sięgnąć po zakazany owoc?"

Po opisie niewiele osób mogłoby sięgnąć po "Zapach tytoniu" z zaciekawienia. Rutyna, miłość, książki, inny mężczyzna... Nie widać tu nic nowego. Jednak sądząc po tytule spodziewamy się oderwania od schematu. Przynajmniej ja się spodziewałam. 

"Zapach tytoniu stał się dla niej zapachem utraconych nadziei, wspomnień, niezrealizowanych planów. Zapachem mężczyzny, którego naprawdę kochała."

W rzeczywistości tytuł ma niewiele wspólnego z fabułą powieści, co mnie niezmiernie zasmuciło. Spodziewałam się większego powiązania. Cała fabuła opiera się na miłości. O rutynie już nie można mówić, bowiem Zuza, poznawszy pewnego mężczyznę, zaczyna komplikować sobie życie. Sobie i innym. Jakie to przewidywalne...  Jednak czy miłość do mężczyzny starszego o ponad 20 lat i do tego ojca swojego chłopaka nie jest skomplikowana? A co z Filipem, chłopakiem, który zrobiłby dla niej wszystko? 
Jak to w życiu bywa, zawsze wybieramy tą niejako gorszą opcję, przez którą powstają same problemy.  

Osobiście nie jestem zwolenniczką tego typu literatury. Kiedy jednak czasami mam ochotę na przeczytanie czegoś lekkiego, sięgam po książki, w których coś się dzieje. Tutaj nie zauważyłam nic, co mogłoby wzbudzić moje zainteresowanie. Ot, zwykła historia nie w pełni szczęśliwej studentki, która szuka czegoś nowego w życiu i nieszczęśliwie się zakochuje. Jak już wcześniej wspomniałam, takie historie się zdarzają w rzeczywistości. Dlaczego więc miałyby być ekscytujące?
Czasami jednak są. Lecz nie w tym przypadku. Debiut Kaszubowskiej mnie nie zachwycił, mimo iż nie podeszłam do niego sceptycznie. "Zapach tytoniu" nie był książką, którą przeczytałam szybko. Męczyłam się z nią kilka dni, ponieważ niekiedy opisy sprawiały, że przymykałam oczy nad książką. Historia ta, mimo przepełniania uczuciami i emocjami, miała ich za mało. Za dużo było zbędnych opisów. Ponadto cały czas czegoś mi brakowało, co dodawałoby uroku całej powieści.

Jak więc oceniłabym tę książkę? Tylko przeciętna. Mam nadzieję, że następnym razem trafię na coś lepszego. 

sobota, 4 kwietnia 2015

Liebster Blog Award

W ten jakże pochmurny dzień postanowiłam odpowiedzieć na pytania, które przygotowała Zakładka. I oczywiście dziękuję za nominację. ;)
Ja nie nominuję nikogo, ponieważ jako iż dawno mnie tu nie było, nie wiedziałabym kogo nominować

Czy prowadzisz jakiś zeszyt, w którym zapisujesz ulubione cytaty?
Nie. 
Czy używasz metody "słoiczka" do losowania kolejnej książki do czytania? Jeśli tak to czy zawsze się stosujesz do wyniku losowania? 
Przyznam szczerze, iż pierwszy raz spotykam się z tą metodą. Zazwyczaj czytam książkę, która pierwsza wpadnie mi w rękę.  
Co Cię denerwuje przy czytaniu książek? 
Czasami denerwują mnie nużące opisy. Ale najczęściej fakt, że niedługo muszę odłożyć książkę, bo czas się uczyć.
2 najgorsze książki jakie kiedykolwiek przeczytałaś/eś? 
"Jutro" i "Wielki zły wilk"
Najbardziej wyczekiwana książka 215 roku? 
Niestety nie mam takiej.
Najbardziej wyczekiwany film 2015 roku? 
Szybcy i wściekli 7, of course. ;]
Co aktualnie czytasz? 
Zdążyć przed Panem Bogiem - Hanna Krall
Wymarzony książkowy świat? 
Wymarzony świat? W którym zawsze się coś dzieje.
Bohater który jest Twoją bratnia duszą to...? 
Myron Bolitar.
Najbrzydsza okładka jaką widziałaś?
Każda okładka ma coś w sobie. Nie potrafię powiedzieć, czy jakaś od pierwszego spojrzenia mnie odrzuciła.


* * *

Życzę wszystkim wesołych świąt i mokrego dyngusa!

piątek, 3 kwietnia 2015

Jak to jest z Charlotte Link?


Charlotte Link (ur. 5 października 1963 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecka pisarka. Wydała łącznie 17 powieści, na podstawie kilku z nich nakręcono seriale telewizyjne. W 2007 roku została uhonorowana nagrodą Goldene Feder.

Zapewne większość z nas choć raz w życiu miała przed oczami to nazwisko, choć niekoniecznie zagłębiała się w to, co się pod nim kryje. Charlotte Link - znana, ponoć dobra, pisarka. Moja mama jest zachwycona jej książkami. Siostra kupuje je masowo. A ja? Cóż...

Przyznam szczerze, że w całości przeczytałam być może trzy lub cztery pozycje tej pani. Jedna z nich: klik. Lecz jako iż w domu mam kilka powieści Link, chciałam jeszcze raz, od nowa, zapoznać się ze stylem, jaki prezentuje nam autorka. I rzeczywiście, zaczęłam po raz kolejny przygodę, której nigdy nie ukończyłam. Kolejne dwie powieści leżą nieprzeczytane. Dlaczego?

Autorka ma do siebie to, że opisuje kilka historii. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby poszczególne perspektywy były rzeczywiście interesujące. Czytając kolejne strony, wiedziałam, że autorka próbuje wprowadzić jakieś napięcie, że chce zainteresować czytelnika. Nie wyjaśniała wszystkich spraw od razu, pozwalała nam snuć różne podejrzenia, abyśmy z zaciekawieniem dotarli do końca i powiedzieli: nie tego się spodziewałem! Nie można zaprzeczyć temu, iż Link ma w miarę dobre pomysły. Fabuła jej książek, mimo swej prostoty, jest zawiła i interesująca. O ile potrafi się czytać między wierszami. Koniec jej powieści zaskakiwał mnie i to zawsze było coś, dzięki czemu nie wystawiałam najgorszej opinii o książce. Jednak nie zawsze chęć wyjaśnienia sprawy sprawiała, że chciałam dotrwać do końca.

Charlotte Link pisze dosyć schematycznie. W każdej kolejnej pozycji doszukujemy się podobieństw i możemy przewidzieć, w jakim stylu będzie napisany kolejny rozdział. "Drugie dziecko" zaczęłam czytać tylko dlatego, że zainteresowała mnie opinia z tyłu książki. Sądziłam, że w końcu trafię na naprawdę dobrą pozycję tej pani i będę zadowolona, lecz jednocześnie nie oczekiwałam na zbyt wiele. Mimo iż zapowiadało się w miarę ciekawie, znużyła mnie ciekawa akcja. W powieści nie wydarzyło się tak naprawdę nic nowego, ciekawego (zabójstwo na początku książki nie zrobiło na mnie żadnego wrażenia), z czego mogłabym być zadowolona. Fakt faktem nie wiedziałam, kto stoi za tym wszystkim (bo przecież zawsze ktoś jest winny) i nie wiedziałam nawet, kogo mogę podejrzewać. Autorzy zazwyczaj zwodzą czytelników w pole, tutaj nie zauważyłam takiego zabiegu. A jeśli autorka go użyła, to naprawdę słabo. Za "Grzech Aniołów" zabrałam się tylko dlatego, że akurat nie miałam co czytać. Pomyślałam sobie: co mi szkodzi! Od pierwszych stron poczułam, że to był wielki błąd. Nic ciekawego. Kompletnie. Kolejny schemat. Kolejne nużące opisy. Wiem, że autorzy, którzy wydają wiele książek, w pewnym momencie mogą się niejako powtarzać. Książki Harlana Cobena również wpadły w pewnym momencie w schemat. Lecz mimo to nadal były ciekawe i nadal czytałam je z zainteresowaniem. Charlotte Link nie ma "tego czegoś". Obu pozycji nie dokończyłam, jak i dwóch innych. Jednak mimo wszystko za jakiś czas może sięgnę po nową powieść Link, by sprawdzić, czy moje zdanie choć trochę może ulec zmianie. 


* * * 


A wy lubicie tą autorkę? Co sądzicie o jej książkach?